“Diaper” เป็นคำที่ใช้เรียกแพมเพิสทางฝั่งอเมริกา ในขณะที่ทางฝั่งอังกฤษได้เรียกว่า “Nappy” ซึ่งเป็นคำเรียกสั้นๆมาจาก “Baby napkin” นั่นเอง แพมเพิสสำหรับเด็กในยุคแรกๆนั้นยังไม่มี มีแต่ผ้าอ้อมผู้ใหญ่เท่านั้นที่ใช้กัน ผ้าอ้อมเด็กในช่วงแรกๆนั้นทำมาจากผ้าขนหนู หรือทำจากผ้าที่มีความสามารถซึมซับได้ทำเป็นหลายชั้น ผ้าอ้อมเด็กแบบผ้า นั้นทำมาจากผ้าฝ้าย ซีงผ้าฝ้ายจะมีส่วนความเป็นขี้ผึ้งตามธรรมชาติ โดยบางครั้งทำให้มีความยากในการดูดความซับความเปียกชื้น และโดยทั่วไปแพมเพิสแบบผ้าสามารถซักได้ ซึ่งเป็นผลทำให้ความสามารถในการดูดซับลดลงผ้าอ้อมผู้ใหญ่สำเร็จรูปโดยทั่วไป ผิวด้านนอกจะทำด้วยวัสดุลักษณะคล้ายผิวผ้า และป้องกันน้ำได้ ชั้นซึมซับความชื้น และตัวดูดความชื้นภายในแกนกลาง ซึ่งโดยปกติทั่วไปทำด้วย สารดูดความชื้นที่เรียกว่า Dried Hydro Gel สำหรับผ้าอ้อมสำหรับเด็กแบบผ้า นั้นได้มีการใช้กันมา อย่างแพร่หลายเรื่อยมา จนถึงประมาณปี ค.ศ. 1960 ซึ่งเป็นการเข้าสู่ยุคของผ้าอ้อมผู้ใหญ่สำเร็จรูปอย่างสมบูรณ์
ซึ่งในช่วงยุคแรกๆนั้นประมาณ ปี 1950 ผ้าอ้อมผู้ใหญ่สำเร็จรูป ได้ประกอบด้วยกระดาษทิชชู่หลายหลายชั้น จนกระทั่งต่อมาในช่วงปี 1960 ได้มีการนำเยื่อไม้ (Pulp) มาเป็นส่วนประกอบของผ้าอ้อมสำเร็จรูป การพัฒนาผ้าอ้อมสำเร็จรูปเป็นไปอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิืภาพที่สูงขึ้น จนกระทั่งในปัจจุบันผ้าอ้อมผู้ใหญ่สำเร็จรูป มีส่วนประกอบหลักที่สำคัญหลายอย่างคือ เนื้อผ้าใยธรรมชาติ 100% คอตตอน, ใยผ้าสังเคราะห์, Polypropylene, Polyacrylate, Polyethylene, Composite Fiber ซึ่งหลายๆอย่างที่เปลี่ยนไปก็เพื่อต้องการให้ลูกน้อยใส่สบาย และช่วยอำนวยความสะดวกให้พ่อแม่นั่นเอง
แพมเพิสเป็นคำที่ใช้เรียกแทนผ้าอ้อมผู้ใหญ่สำเร็จรูป ซึ่งในภาษาอังกฤษจะใช้คำหลักว่า Diaper โดยเฉพาะในปัจจุบัน ในสภาวะที่การแข่งขันสูง และเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าและพัฒนาไปได้เร็ว ทำให้แพมเพิสมีการพัฒนาไปจากเดิมมาก จะเห็นได้จากมีการแข่งขันในเรื่องความสวยงามของแพมเพิส แข่งขันในเรื่องคุณสมบัติต่างๆ ของแพมเพิสที่เพิ่มเข้ามา เช่นแพมเพิสแบบบาง แพมเพิสแบบซึมซับได้ดีเยี่ยม แพมเพิสแบบที่มีแถบกาวติดซ้ำได้ แพมเพิสแบบถอดออกง่าย หรือแบบกางเกงสวมพอดีตัว ทำให้ผู้บริโภคหรือคุณพ่อคุณแม่ที่มีความจำเป็น ที่จะต้องเลือกซื้อแพมเพิสมีทางเลือกในการตัดสินใจมากยิ่งขึ้น